Op zaterdag 14 september j.l. mocht ik een lezing geven op een prachtig verbouwde boerderij aan de Koldyk in Grou. Onderwerp was de complexe transitie van het veenweidegebied, waar een groep van 3e jaars studenten aan de Academie van Bouwkunst uit Amsterdam hun tanden in mogen zetten. Dit keer heb ik mijn verhaal de sociaal-culturele laag in het landschap benadrukt. Bij gebiedsontwikkelingen wordt de ‘mentaliteit van het landschap’ nog wel eens vergeten. Juist de sociaal-culturele verschillen maken het Nederlandse landschap mede zo fascinerend.

Het Friese veengebied, het Lage Midden, was tot de grootschalige ruilverkavelingen een vrijgevochten, moeilijk toegankelijk, zompig gebied: een eiland als rafelrand, ingeklemd tussen zand en klei. Stroper en fjildman Rink van der Velde heeft die rafelrand prachtig beschreven. Anno 2024 is het Lage Midden een geëgaliseerd landschap geworden, diepontwaterd, waarin elke oneffenheid is gladgestreken. Rink van der Velde zocht de plooien in het landschap op, ik ben benieuwd waar de studenten naar op zoek gaan.

 

 

Voor de omvangrijke transitie van het landelijk gebied is de Rijksoverheid samen met provincies en gemeenten zoekende naar een ‘instrumentenkoffer’. Het idee van de waardenverkaveling is begin dit jaar onderdeel van die instrumentenkoffer geworden. Tegelijkertijd is men in tal van gebiedsprocessen zoekende naar de rol van grond. Hoe kunnen we de grondpuzzel opnieuw leggen? Vlak voor de zomer verscheen het Regionaal Perspectief Landelijk Gebied – Regio Foodvalley  waarin de systematiek van de waardenverkaveling nadrukkelijk wordt genoemd.

Mooi, nu aan de slag!